Niet goed genoeg...
Ik vond mezelf lange tijd niet goed genoeg om workshops te geven. Wanneer ik mezelf vergeleek met anderen (bekende en beroemde) riggers en wat zij publiceerden, zag ik veel gebreken in mijn stijl van touw bondage.
- Ik ben geen technische rigger. Ik ben een gevoel-mens. Soft skills vind ik even belangrijk, bij momenten zelfs belangrijker dan technisch perfect knopen. Is er geen klik op vlak van EQ en soft skills, no ropes.
- Ik ben een georganiseerde chaoot. Ik maak een plan van aanpak, maar na de eerste tie ga ik gewoon freestylen. Want elke lichaam is uniek. En fysieke grenzen veranderen van moment tot moment. Ik volg liever de lichaam dan een “plan”.
- Complexe patronen drives me crazy. Voor weaven en andere detail werk heb ik geen geduld. Ik hou van simpliciteit.
- Al die Japanse benamingen onthou ik niet. Ik volg geen les bij “shibari grootmeesters” of een “beroemde kinbaku sensei”. Ik doe dit om te inspireren, niet om te imponeren.
- Ik haal meer plezier uit aan floor work dan aan suspension. Bij suspension, moet ik teveel met technische aspecten bezig zijn. Ik wil focussen op connectie met mijn rope partner, op het spel-moment zelf.
- Ik mis ook een juiste cultureel en historisch achtergrond over Japans touw bondage. Het “klassiek” verhaaltje/sprookje, klopte intuïtief voor mij niet. Mijn Oriëntalisme spider senses zegt: “hier wordt wel een serieus shortcut genomen.”
Wat ik graag doe, gelukkig van word en belangrijk vind, vond ik niet terug. Ik bleef op mijn honger zitten.
ik stelde mezelf de vraag: bestaat het niet of werd het niet/onder- vertegenwoordigd?
... of niet vertegenwoordigd?
Wat ik graag doe, gelukkig van word en belangrijk vind , vond ik niet terug. Ik bleef op mijn honger zitten.
ik stelde mezelf de vraag: bestaat het niet of werd het niet/onder- vertegenwoordigd?
Tot ik Midori tegen kwam. Midori publiceerde de eerste Engelstalig boek over Japan touw bondage. Zij is een Japans/Amerikaans sexologist en educator gekend om haar directe, snarky opmerkingen, die je nooit meer gaat vergeten. Je bent gewaarschuwd 😉
Haar artikel over de mythes en geschiedenis van Japans touw bondage en “Asian women in ropes” paneltalk opende mijn ogen. Met haar duidelijke uiteenzetting, voelde ik met zekerder in wat ik wil doen met shibari en hoe ik het wil overbrengen. Geen spoilers: ik nodig je uit om zelf de artikel te lezen.
Mijn eigen ding doen
Daarom organiseer ik nu kleinschalige shibari workshops op mijn manier:
- Met respect voor cultureel en historisch achtergrond
- Focus op soft-skills en EQ
- Speels, praktisch en in mensentaal uitgelegd.
Spreekt mijn stijl jou aan?
Wees welkom